Obywatele polscy nie potrzebują wizy do ZEA. Ruch bezwizowy dotyczy osób przebywających na terenie ZEA do 90 dni w okresie 180 dni oraz przybywających tam w celach m.in. turystycznych. Należy posiadać paszport ważny co najmniej 6 miesięcy, licząc od daty wjazdu na teren ZEA. Paszport tymczasowy nie jest wystarczającym dokumentem uprawniającym do wjazdu na teren tego kraju. Paszport ze śladami pobytu w Izraelu jest honorowany. Nie są pobierane żadne dodatkowe opłaty lotniskowe.

Biuro Podróży nie ponosi odpowiedzialności za nieotrzymanie wizy do krajów w którym odbywa się impreza turystyczna oraz krajów tranzytowych. Zdobycie wizy leży w 100% po stronie uczestników wyjazdu.

Nie wymaga się żadnych szczepień. Do zalecanych należą szczepienia przeciwko: błonicy/tężcowi (ok. 90 zł), wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (ok. 250 zł każda dawka szczepionki) oraz durowi brzusznemu (ok. 220 zł). Malaria nie występuje. Ceny szczepień podano zgodnie z aktualnym cennikiem Centrum Szczepień Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

Napiwki są oczekiwane i traktowane jako oczywistość. Ich wysokość wynosi zazwyczaj 10-15% ceny wykonanej usługi.

Na starym mieście w Dubaju można znaleźć lokalne restauracyjki ze stosunkowo tanim jedzeniem (10 USD), ale to raczej wyjątki i miejsca, do których turyści rzadko docierają. Trzeba się przygotować na wydatki rzędu 20-30 USD za posiłek w restauracji dla jednej osoby.

• Cudzoziemiec właściwie nie ma możliwości otrzymania obywatelstwa Zjednoczonych Emiratów Arabskich; pełnoprawni obywatele stanowią zaledwie kilkanaście procent społeczeństwa, ale tylko oni mogą posiadać nieruchomości oraz muszą być współwłaścicielami każdego zarejestrowanego w tym państwie przedsiębiorstwa
• Jakiekolwiek materiały o treści godzącej w obyczajowość islamu nie mogą być wwożone na teren kraju pod groźbą surowych kar; zabronione są również wszelkie narkotyki, a także leki psychotropowe (należy mieć na nie specjalne recepty)
• Każde małżeństwo zawarte między obywatelami tego kraju dostaje od emira kwotę równą około 100 tys. zł. - na dobry początek
• W emiracie Szardża (ang. Sharjah) kobietom nie wolno nosić strojów kąpielowych nawet na plażach, zwłaszcza publicznych
• Ustrój polityczny, federacja emiratów, jest unikatowy. Głowa Państwa to prezydent szejk, podlega mu premier szejk. Władzę w emiratach sprawują emirowie. Jest ona przekazywana z ojca na syna;
• W okolicy Abu Dhabi powstaje kopia paryskiego Luwru. Arabowie otrzymali licencję na posługiwanie się tą nazwą, co oburza niektóre środowiska artystyczne. W planach jest także budowa kopii Guggenheim Museum
• Podobno w Dubaju pracuje 1/3 wszystkich dźwigów budowlanych na świecie
• W Dubaju znajduje się jedyny na świecie hotelu, któremu przyznano aż 7 gwiazdek

Arabowie są pomysłowi w kuchni. Z niewielu składników potrafią wyczarować przeróżne dania. Koniecznie należy spróbować tutejszej kawy, parzonej w tyglu z dodatkiem kardamonu.

Alkohol można kupić (i spożywać!!!) wyłącznie w restauracjach, najczęściej przyhotelowych; jest obarczony ogromną marżą. Poza tym jednak globalizacja jest widoczna także w tutejszej kuchni. Można tu znaleźć restauracje serwujące dania nieomalże każdej kuchni świata, przy czym wieprzowina nie jest oczywiście popularna. Zastępuje się ją baraniną, wołowiną lub drobiem. Podstawą diety są warzywa, tak gotowane jak i świeże. Należy bardzo uważać na sałatki z majonezem – mogą być zepsute i tym samym grozić problemami żołądkowymi.

Typowe emirackie przekąski zwane mezze to:
• hummus – pasta z ciecierzycy i prażonego sezamu z cytryną, oliwą i różnymi dodatkami, np. czosnkiem;
• tabbouleh – surówka z pietruszki, cebuli, pomidorów, wzbogacona kaszą i skropiona sokiem z cytryny;
• baba ghanoush – pasta z pieczonego bakłażana lub innych warzyw, z opiekanymi kawałkami chlebka fattoush.

Jako dania główne podawana są na przykład:
• shawarma – odpowiednik kebabu, mięso pieczone na obrotowym rożnie;
• ara’yes – chleb pita z przyprawionym mięsem baranim.

Plemiona koczownicze przebywały tutejszą pustynię około 100 tys. lat temu. Tereny te podbiła Mezopotamia, po niej Persja. W VII wieku imperium perskie załamało się pod naporem muzułmanów. Później, już w czasach nowożytnych, w XVI wieku Portugalczycy chcieli podbić te ziemie. Założyli kilka fortów oraz rywalizowali o wpływy z Turkami Osmańskimi. Po roku 1750 Arabowie rozpoczęli współpracę z Brytyjską Kompanią Wschodnioindyjską. W 1892 Brytyjczycy, objęli swoim protektoratem każdy z siedmiu emiratów. Docelowo miała powstać federacja odtąd nazywana Omanem Traktatowym. W 1968 r. rząd brytyjski postanowił wycofać się w tego terenu w ciągu 3 lat. Dyskusje przeciągały się ze względu na ambicje poszczególnych emirów. 2 grudnia 1971 r. Federacja (sześciu) Zjednoczonych Emiratów Arabskich oficjalnie ogłosiła niepodległość. Emirat Ras al-Chajma również przystąpił do nowo utworzonej federacji w ciągu niespełna miesiąca. Odkrycie roponośnych złóż przyczyniło się walnie do błyskawicznego rozwoju tego kraju. Dubaj stał się na mapie świata ważnym centrum biznesowo – finansowym. W ostatnich latach na pustyni rozkwitła prawdziwa cywilizacja.

Państwo jest położone na Półwyspie Arabskim, nad Zatokami Perską i Omańską. Od strony Zatoki Perskiej linia brzegowa jest urozmaicona, brzeg jest niski, znajdują się tu liczne wysepki, w tym koralowe. Brzegi Zatoki Omańskiej są strome i wysokie. Aż 7% powierzchni tego kraju stanowi pustynia Ar Rub al- Chali. Jedyny obszar wznoszący się wyżej to pasmo gór Al- Hadżar al- Gharbi. W całym kraju panuje klimat zwrotnikowy kontynentalny suchy. Właściwie brak jest wód powierzchniowych, woda pitna uzyskiwana jest poprzez odsalanie wody morskiej. Najlepiej odwiedzić Emiraty w okresie między listopadem a kwietniem. Temperatury latem mogą sięgać nawet 50 stopni.

Muzułmanie przybyli na tereny Zjednoczonych Emiratów Arabskich już w VII wieku. Przynieśli ze sobą islam, który stopniowo przyjęły wszystkie koczownicze plemiona. Islam to religia państwowa Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Mniejszości religijne mają zagwarantowaną konstytucyjnie wolność wyznania. Turystom nie narzuca się surowych zasad tutejszej obyczajowości, ale wypada zasłaniać kolana oraz łokcie, jak również powstrzymać się publicznie od czułych gestów. Warto pamiętać, że związki homoseksualne nie są tolerowane. Zasady islamu, także te najsurowsze, są ściśle przestrzegane. W czasie ramadanu, który jest miesiącem postu, w ciągu dnia nie wolno publicznie np. palić tytoniu.

W ZEA mieszkają przedstawiciele około 200 różnych narodowości. Jest to widoczne zwłaszcza w wielkich miastach. Menadżerowie wyższych szczebli wywodzą się często ze świata zachodniego. Wiele zawodów wykonywanych jest jedynie przez imigranci z biedniejszych krajów azjatyckich, jak Pakistan czy Bangladesz. Nie mają oni szansy na awans społeczny czy wtopienie się w społeczeństwo, gdyż nie sposób otrzymać obywatelstwo ZEA – prawo nie przewiduje takiego przypadku.
Dynamiczny rozwój Emiratów trwa jedynie od kilkudziesięciu lat. Dwa pokolenia wstecz był to kraj z mocno zakorzenionymi tradycyjnymi wartościami, w którym bogactwo liczyło się np. w wielbłądach. Zmiana jakościowa życia nastąpiła bardzo szybko, przez co niektórym trudno się w tym skoku cywilizacyjnym odnaleźć. Niewątpliwie jest to raj dla osób z pomysłem – architektów, czy przedsiębiorców. Jeśli coś wydaje się niemożliwe, warto spróbować, czy w ZEA nie jest inaczej. Tutaj znajdują się inwestorzy nie liczący się z kosztami, którzy wręcz szukają nowatorskich, odważnych projektów.